Zou jij aan een job beginnen waar fysiek en verbaal geweld een zekerheid is, in plaats van een ondenkbare ervaring? Ik niet. Maar het is wel de steeds meer grimmige realiteit waarin onze politiekorpsen dag in, dag uit moeten functioneren. Ze komen thuis met wat men binnen de politie verborgen mini-trauma’s noemt die vreten aan hun welzijn en hun moraal.
Of in het geval van Thomas komen ze helemaal niet thuis. De aanslag op hem en zijn collega Jason heeft dan ook de hele politiek opnieuw met de neus op de feiten gedrukt. Want zelfs wanneer iemand die op een OCAD-lijst staat een politiekantoor binnenwandelt en agenten bedreigt, is het toch mogelijk dat hij uren later op vrije voeten rondloopt en de daad bij de haat voegt.
‘Hoe is dit mogelijk?’, vroeg het hele land zich af, “Had dit niet voorkomen kunnen worden?”. Wel dat kan ik twee weken na de mesaanval nog steeds niet verklaren. We probeerden daar met de bevoegde ministers Van Quickenborne en Verlinden een uitleg voor te vinden in het parlement, maar meer dan goede voornemens om ons politiebeleid te verbeteren, kregen we dan niet te horen. Goede voornemens die eigenlijk al jaren op het bureau van diezelfde ministers stof lagen te vergaren, zoals een betere opvolging van personen op de OCAD-lijst of een geoptimaliseerde informatiestroom tussen politie en justitie. Aanbevelingen die we reeds in 2018 formuleerden na de Parlementaire Onderzoekscommissie over de aanslagen van 22 maart.
Zeg ik dat deze ministers niks hebben gedaan de afgelopen jaren? Dat niet. Wat ik wel zeg is dat ze vooral maatregelen nemen in de theorie zonder de praktijk te evalueren. Om enkele voorbeelden te geven: de burgerlijke partijstelling van minister Verlinden bij elke zaak over geweld tegen de politie, is een goed idee maar gebeurt in de werkelijkheid zelden, zeker niet op lokaal niveau. En de beweringen van minister Van Quickenborne dat er nultolerantie is voor geweld tegen de politie, komen niet overeen met de reële cijfers die Justitie zelf communiceerde. Zij spreken van 331 zaken die vandaag nog steeds geseponeerd worden omwille van ‘opportuniteitsredenen’. Gisteren communiceerde hij dan dat hij die nultolerantie zal uitbreiden, tot weerspanningheid met arbeidsongeschiktheid tot gevolg. Dat is niet genoeg, want geen enkele zaak waarbij een politieagent schade aan ondervindt, zou geseponeerd mogen worden. Alleen zo geven we een duidelijk signaal om dat gevoel van straffeloosheid bij de daders de kop in te drukken.